Со тестирање на генетски и епигенетски промени, потенцијално би можеле многу попрецизно да предвидиме кои третмани ќе функционираат најдобро за лекување на рак на одредена личност
Научниците открија повеќе за мистериозната улога на епигенетиката, студијата за тоа како гените се менуваат за да контролираат како се развива ракот.
Кога повеќето луѓе мислат на генетиката, тие мислат на структурните промени во кодот на ДНК кои се пренесуваат низ генерации. Како резултат на тоа, голем фокус е ставен на тоа како овие генски мутации промовираат раст на ракот. Но, во последниве години, научниците открија уште еден феномен кој не е толку едноставен, наречен епигенетика.
Епигенетиката е студија за тоа како однесувањето и околината на поединецот може да предизвикаат промени кои влијаат на начинот на кој функционираат нивните гени. Вашата епигенетика се менува како што стареете и како одговор на тоа каде живеете и како живеете. Епигенетиката не го менува кодот на ДНК, но може да го контролира пристапот до гените и се повеќе се смета дека игра важна улога во развојот на ракот.
Професорот Тревор Греам, директор на Центарот за еволуција и рак на Институтот за истражување на ракот во Лондон, рече:
– Откривме дополнително ниво на контрола на однесувањето на ракот, нешто што го споредуваме со „темната материја“ на ракот.
– Тоа нема да ја промени клиничката грижа утре, но може да биде начин да се развијат нови терапии – изјави професорот Греам за Би-Би-Си.
Генетското тестирање за мутации на рак, како што е BRCA што го зголемува ризикот од рак на дојка, на пример, нуди само дел од сликата за ракот на една личност.
„Со тестирање на генетските и епигенетските промени, потенцијално би можеле многу попрецизно да предвидиме кои третмани најдобро ќе делуваат за ракот на одредена личност“, вели професорот Греам.
Наодите беа објавени во два труда во списанието Nature – првиот анализираше повеќе од 1.300 примероци од 30 видови на рак на дебелото црево, покажувајќи дека епигенетските промени се многу чести во клетките на ракот и им помогнале да растат повеќе од другите клетки.
Друга хартија разгледа многу примероци земени од различни делови на истиот тумор. Откриено е дека начинот на кој се развиваат клетките на ракот често се регулира со други фактори освен мутации на ДНК.
Истражувачите велат дека нивните наоди не можат да докажат дека епигенетските промени директно водат до промени во однесувањето на ракот и дека е потребна повеќе работа за да се покаже дека тоа се случува.
