Најефикасни се Т-клетките на оние кои имале ковид и потоа биле вакцинирани, вели д-р Феликс Венсвен од Универзитетот во Риека.
Моќните чувари на нашиот имунолошки систем, Т-клетките создадени по вакцинацијата се помалку способни да препознаат нови варијанти на коронавирусот отколку оние создадени по закрепнувањето од Ковид-19. Меѓутоа, кога ќе препознаат една од новите варијанти, Т-клетките создадени по вакцинацијата се поефикасни во ослободувањето од „натрапникот“, се вели во студијата на научниците од Универзитетот во Ријека објавена во престижното списание Cell Reports. Студијата на научниците од Ријека е резултат на истражување како дел од проектот финансиран од Хрватската научна фондација (ХРЗЗ).
Дебатата за тоа дали зајакнат имунитет во одбраната од коронавирусот настана по преболувањето или по вакцинацијата, се води од почетокот на 2021 година, кога започна широката дистрибуција на вакцината против Ковид-19. Досега, многу внимание е посветено на одговорот на антителата на инфекција, но помалку се знае за мемориските Т-клетки насочени против коронавирусот.
Затоа, тим на научници од Ријека, предводени од д-р Феликс Венсвен, одлучија да истражат дали постојат разлики во мемориските Т-клетки создадени по инфекција со коронавирус, вакцинација или и двете.
– Во соработка со тимот на вонреден проф. Ѓурѓица Чекиновиќ Грбеша од КБЦ Ријека, користевме крвни зрнца од луѓе кои биле заразени, вакцинирани или и двете, шест месеци по последната изложеност на антигенот, односно дел од вирусот. Направивме неколку видови анализи – изјави Феликс Венсвен, вонреден професор на Медицинскиот факултет во Ријека.
Студиите на клетките во културата покажаа дека вакцинацијата и инфекцијата генерираат подеднакво силни Т-клетки. Научниците исто така сфатија дека „разновидноста“ на Т-клетките создадени по инфекцијата е поголема, што значи поголема способност за препознавање на вирусни мутанти. Но, д-р Инга Кавазовиќ, која го направи најголемиот дел од експерименталната работа, заклучи дека истражувањата на клетките во културата се ограничени, па затоа развила „хуманизиран модел на глушец“.
– Станува збор за животно кое е генетски модифицирано на тој начин што нема сопствен имунолошки систем. Можете да трансплантирате човечки клетки на овие животни без да бидат отфрлени. Како резултат на тоа, нивниот имунолошки систем е „хуманизиран“. Во овој случај, трансплантиравме Т-клетки од нашите пациенти, давајќи им Т-клетки специфични за коронавирусот. Последователно ги заразивме овие животни со вирус кој содржеше мал дел од коронавирусот за да видиме како реагираат овие клетки – објасни Венсвен. Се испостави дека Т-клетките на вакцинираните луѓе се посилни од оние кои се опоравиле од Ковид, што беше малку изненадувачки. Сепак, се покажа дека најдобри „чувари“ се Т-клетките од луѓето кои се опоравиле од ковид и потоа биле вакцинирани.
– Кога луѓето беа вакцинирани по претходна инфекција, тие го добија најдоброто од двата света: „опсегот“ беше поголем, но исто така во нашиот хуманизиран модел на глувци тие беа моќни произведувачи на цитокини, имунолошки хормон кој е суштински за способноста за борба инфекција. Ова ја нагласува важноста на вакцинацијата – изјави Венсвен, холандски научник кој својата кариера во Амстердам ја замени со живот и работа во Ријека.
– Нашиот имунолошки систем нè штити од инфекција со патогени како бактерии и вируси. Откако ќе закрепнеме од болеста, имунолошкиот систем „се сеќава“ на предизвикувачкиот агенс и подобро и поефикасно реагира на повторната инфекција. Ако истиот патоген повторно влезе во нашето тело, ние немаме никакви симптоми или тие се многу поблаги. Имунолошкиот систем го постигнува ова со формирање на посветени „мемориски клетки“, кои брзо се шират по повторната инфекција и лачат фактори за да ги елиминираат патогените и заразените клетки, вели Венсвен.
– Нашето тело има два типа на имунолошки мемориски клетки: Б-клетки, кои произведуваат антитела кои ги неутрализираат заканите надвор од клетките и Т-клетки, кои ги препознаваат и елиминираат заканите внатре во клетките. Вакцините функционираат така што генерираат мемориски Т и Б-клетки насочени против дел од патогенот, односно „антиген“ без потреба да се разболат од вистинскиот вирус – објасни Феликс Венсвен.
