Предупредување: Секоја сличност со актуелни ликови и настани е сосема случајна.
Еднаш имаше една лигња што се вљуби во сонцето. Тој беше чудна лигња уште од неговото раѓање – едното око му беше насочено во чудна насока, а едното пипало му беше малку деформирано. Заради тоа сите други лигњи го исмеваа. Плукаа кон него со млазници мастило и му се смееја додека пливаа. По некое време лигњата се откажа од нив и продолжи да си плива сам. Најчесто пливаше во близина на површината на водата, гледајќи нагоре – и тогаш го виде сонцето. Сонцето му изгледаше како најголемата работа на светот. Едноставно е толку убаво, помисли тој. И тој ги испружи пипалата и се обидуваше да го фати. Но, сонцето секогаш беше недостапно.
Што правиш? Го праша една од лигњите. Ништо, ќе речеше лигњата. Само се обидувам да го допрам сонцето. Боже, ти си таков идиот, рече другата лигња. Зошто го велиш тоа? Праша лигњата. Зашто сонцето е превисоко, му рече другата. Никогаш нема да го достигнеш. Ќе го достигнам некогаш, одговори лигњата.
Целиот текст прочитајте го на Рацин.мк.
