Македонскатаправославна црква и верниците утре го одбележуваат споменот на Свети Трифун. Овој празник, познат и како празник на лозарите, кај нашиот народ е многу почитуван.
Славата на Свети Трифун на посебен начин се слави во сите домаќинства кои исклучиво се занимаваат со лозарство и овоштарство, со сечење на празничниот колач и симболично закројување на лозите во лозјата.
Ширењето на култот на овој светител датира од петтиот век, а лозарите и овоштарите во нашите краишта ја вратија славата на Свети Трифун со обновувањето на лозовите насади.
Посебно во лозарските региони во тиквешкиот регион.
Исто така, се верува дека на неговиот празник Свети Трифун закачува кол во земјата и од тој ден снегот почнува да се топи. Според некои верувања, на овој ден започнува пролетта, почнува да се буди природата, како и љубовта кај луѓето.
За Тривуњдан кај народот се поврзуваат многу различни обичаи и верувања.
Ако врне дожд на Свети Трифун, ќе роди сливи. Ако на Свети Трифун врне снег, годината ќе биде врнежлива и плодна, а ако е ведро, годината ќе биде сушна.
Снегот сепак може многу да изненади, но се сметаше за бескорисен, па рекоа „Запали Трипо, спиј Симо!“ (зборуваме за Св. Симеон Мироносец, 26 февруари) иако веќе наредниот ден, 15 февруари, Сретење е, според народното верување, денот на „средбата“ на зимата и пролетта, кога мечката се буди. за кратко време да види дали наскоро ќе се појават поубави денови, а потоа, ако процени дека зимата ќе трае, се враќа во пештерата да го продолжи зимскиот сон.
