Пишува: Ана Василевска за Нова ТВ
Додека сите регионални и светски лидери стравуваат од глад и недостиг на енергенси, грчевито се борат да ја стабилизираат економијата и да обезбедат ресурси за својот народ за престојната најстрашна зима после втората светска војна, бегалецот од правдата, паднатото диктаторче од удопството на азилот во Будимпешта дури и се исмејува со сопствениот народ. На пастирот од Пешта му е смешно кога премиерот Димитар Ковачевски вели дека ќе има доволно храна и струја во Македонија. Во обид да биде малициозен, во фејсбук статус го нарекува премиер на Етиопија или Африка.
Со оваа аналогија сосема јасно го исмејува „својот“ народ. Се потсмева и со пакетот антикризни мерки. Веројатно е дека и тој е еден од оние што ја држат „диригентската палка“, па од неговото топло засолниште покрај убавиот син Дунав, им го одржува тактот на пратениците на ВМРО-ДПМНЕ да го кочат гласањето на мерките за справување со кризата. А „неговиот“ народ ќе трпи последици и ќе плука по власта, додека тој задоволно ќе титка статуси и ќе врти бизниси со своите компањони од ист ков.
Му пречи и договорот ФРОНТЕКС и гаранциите за македонскиот јазик. Секако, многу „се грижи“ и за јазикот. Освен стотината погрдни зборови што служат за дивеење по коментари на неговите поддржувачи на социјалните мрежи, јазикот за друго нешто и не му е потребен.
Октомври беше посебно инспиративен за поранешниот лидер на ДПМНЕ со честитки за националните празници. Се расфрла со цитати на соијалните мрежи и тоа ни помалку ни повеќе, за 23 Октомври, го одбрал Фридрих Ниче: “Тоа што не нѐ убива, нѐ прави посилни“. Којзнае што сакал да каже, правејќи се мудар и начитан, но за него соодветен е само оној цитат на неговиот италијански имењак Николо Макијавели: „Целта ги оправдува средствата.“
Пустошот што го остави зад себе нема да може да се расчисти уште долго време. Само со милијардите фрлени за бронзата и мермерот од мегаломанскиот проект за антиквизација „Скопје 2014“, чии пукнатини и отпад ќе ни бидат вечен споменик за најцрните времиња од поновата историја на Македонија, ќе можевме да ја амортизираме актуелната економска криза.
На сета криза, сега мора да се грижиме и за одржување на веќе полураспаднати објекти, за осветлувањето на МНТ на пример, за одржување на фасадите, за заштита на Архивот од поплави, последица од архитектонско-градежните кражби и со години да ги прескокнуваме оние канделабри од ковано железо легнати пред белиот дворец на најбогатата партија во Европа. Ова е само капка во морето од штетни инвестиции каде што беа фрлени парите на граѓаните во единаесетгодишното владеење на ВМРО-ДПМНЕ.
Јасна беше неговата цел и тогаш и сега, како да стигне до посакуваниот трон, не бирајќи „оправдани“ средства дури и ако треба да се жртвува секоја демократска мисла и да се шират демагогии и страв, во онаа количина со која пропорционално му растат банкарските сметки.
Е, тоа е таа Африка и Етиопија, каде што за огромна жал сѐ уште постојат примитивни племенски владетели кои манипулираат со симболите на племето, а тоа задоволно скандира додека страда за храна и вода.
И во контекст на „умниот“ цитат за Денот на револуционерната борба, веројатно е сведен дека голем дел од јавноста не е убиена, иако тој со сите сили и црни пари се обидува тоа да го стори. Напротив, македонското општество чекори по европскиот пат.
Храна и струја ќе има, ако имаме среќа да попуштат блокадите во Собранието и, ако барем еднаш, ВМРО-ДПМНЕ помисли на „својот народ“, а не на сопствениот задник и политичките математики.
извор Новатв.мк
