Научниците тврдат дека универзумот е полн со планети каде што „дијамантскиот дожд“ е вообичаен феномен.
Дијамантите на Земјата најчесто се наоѓаат длабоко под површината. Но, нова студија сугерира дека ситуацијата со дијамантите во вселената е нешто поинаква.
Имено, екстремно високиот притисок и температурите ги претвораат водородот и јаглеродот во цврсти дијаманти илјадници километри под површината на ледените џинови во вселената.
Новото истражување додаде кислород на таа „формула“ и откри дека може да падне на ледените планети низ универзумот – „дијамантски дожд“.
Доминик Краус, физичар во германската истражувачка лабораторија „ХЗДР“ и еден од авторите на студијата, објаснува дека „дијамантските дождови“ се разликуваат од дождовите на Земјата.
Се верува дека под површината на планетата се наоѓа топла, густа течност, каде што се формираат дијаманти и полека тонат до карпестото јадро на повеќе од 10.000 километри под површината.
Таму, дијамантите би можеле да формираат огромни слоеви кои се протегаат „стотици километри, па дури и повеќе“, според Краус.
Научниот тим ја пронајде потребната мешавина од јаглерод, водород и кислород во лесно достапен извор – ПЕТ пластика, која се користи за секојдневно пакување на храната.
Тимот потоа сврте оптички ласер со голема моќност на пластиката во Националната акцелераторска лабораторија СЛАК во Калифорнија.
Многу кратки изливи на неверојатно светли рендгенски зраци им овозможија да го набљудуваат процесот на формирање на нанодијаманти – ситни дијаманти премногу мали за да се видат со голо око.
Кислородот, кој е присутен во големи количини на далечните ледени планети, помага да се цицаат атомите на водород од јаглерод диоксидот, така што всушност е полесно да се формираат тие дијаманти.
