Германија е земја на постари луѓе.
Ова го оптоварува пензискиот систем, бидејќи денес на секои сто лица кои уплаќаат пензиско осигурување има 38 пензионери.
Дали е решението пензионирањето на 70 години?
Пред неколку дена во Германија на насловните страници се најде оваа вест: „Толку многу млади луѓе како никогаш досега“ На крајот на 2021 година, секој десетти жител беше на возраст од 15 до 24 години. од друга страна, повеќе од 18 милиони луѓе постари од 65 години живеат во Германија.
Германија е среде големи демографски промени – и тоа пред се значи дека општеството старее. Има премалку имигранти, а не се раѓаат доволно бебиња за да се олесни тоа барем донекаде. Долгорочно, тоа значи дека луѓето ќе ги почувствуваат последиците од ваквите промени прво на нивните пензии.
Во Германија пензиите се финансираат преку „системот на меѓугенерациска солидарност”. Тоа значи дека работоспособното население ги финансира сегашните пензионери. Луѓето кои работат и плаќаат социјално придонесуваат во пензискиот фонд на ист начин како и денешните пензионери, додека тие самите беа способни да работат, ги финансираа пензионерите од минатото.Таков модел се практикува во многу земји.Во некои од нив, како на пример во Шведска, има дополнителни фондови чија цел е да генерираат дополнителен профит.Во Германија државата веќе ги субвенционира пензиите преку даночни приходи.
Меѓугенерациски договор
Германскиот модел функционира само ако има доволен број на оние кои плаќаат социјално осигурување. И токму тоа е слабата точка на „меѓугенерацискиот договор“ во општество кое старее.Веќе денес, според податоците на Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД), во Германија има 37 пензионери на секои 100 луѓе кои плаќаат придонеси.
Тој број ќе продолжи да расте. Во 2050 година се очекува соодносот да биде 58:100. Ситуацијата во другите земји е уште подраматична. Во Јапонија, овој сооднос би можел да биде висок 81:100 во 2050 година. Во исто време, земјите како Индија, каде населението е во просек помладо, досега не беа толку лошо погодени. Сепак, таму веќе се забележува сличен тренд.
Што значи? Тоа значи дека или пензиите ќе бидат помали, или ќе треба да се платат повеќе. Можно е и државата да мора уште повеќе да го субвенционира пензиското осигурување. И има уште една опција за која често се зборува: пензионирање на 70 години. Во Германија старосната граница за пензионирање постепено се зголемува. Таа неодамна се преселила од 65 на 67 години.
Јоханес Рауш од Центарот за економија на стареењето во Минхен за ДВ вели дека порано или подоцна границата за пензионирање ќе биде „прилагодена“ на животниот век на граѓаните – кој се зголемува. Ова, додава тој, исто така би имало одредени предности. опстојуваат: од една страна ќе има пензионери, а од друга ќе има доволно оние што уплаќаат во пензискиот фонд. може да се исплатат повеќе пензии, смета Раус.
ОЕЦД проценува дека во 20 од 38-те земји-членки, старосната граница за пензионирање ќе се зголеми – на 66,1 година за мажи и 65,5 за жени. Во земјите каде што оваа граница е веќе поврзана со очекуваниот просечен животен век, на пример во Данска, Италија и Естонија, вистинската возраст за пензионирање ќе биде многу повисока од наведениот просек. Во Јапонија времето за пензионирање не се менува, но треба да се напомене дека во таа земја има особено висок број на пензионери кои се уште работат.
Критики поради старост
Сепак, сè уште нема знаци на единство околу концептот „Пензионирање на 70 години”. „Кога е во прашање пензискиот систем, не е доволно да се грижиме само за неговото финансирање”, предупредува Клеменс Теш-Румер од германскиот центар за Стареење (DZA). Тој за ДВ објаснува дека е важно и она што се финансира, односно како да се обезбеди пензија која е доволна за да живеат луѓето. „Проблемот што го гледам со пензионирањето на 70-годишна возраст е исклучувањето на оние луѓе кои заработуваат помалку, како и луѓето со краток работен век, оние кои предвреме се пензионирале поради, на пример, некоја болест.
Статистиката покажува дека луѓето со понизок степен на образование умираат порано. Подоцнежното пензионирање за овие луѓе би значело и пократко време поминато во пензија. Пред да се подигне старосната граница за пензионирање, треба да се исцрпат другите опции: зголемена имиграција на квалификувана работна сила, подобра рамнотежа меѓу приватниот и работниот живот и повеќе инвестиции во подобро образование за младите, вели Тес-Румер.
Тој додава дека поврзувањето на возраста за пензионирање со очекуваниот животен век досега има повеќе недостатоци отколку предности. Но, тој исто така забележува дека поголема флексибилност и дополнителни решенија би можеле да бидат планот за иднината. За него тоа значи флексибилна граница за пензионирање. „Флексибилни нагоре, но и флексибилни надолу, така што оние луѓе кои не можат да работат до 67 години да можат да водат добар живот во староста.
извор Дојче Веле
