Често се поставува прашањето дали секојдневното туширање со кое се трошат литри вода е навистина неопходно во време на зголемени трошоци за потрошувачка на енергија, дерматолозите одговараат не, но под услов да се почитуваат одредени хигиенски прописи.
Според една студија неодамна објавена од Институтот Ifop, три четвртини од Французите (76 проценти) одговориле дека го мијат целото тело секој ден, приближно исто како и нивните германски соседи (77 проценти), додека Англичаните (68 проценти) а Италијанците (53 проценти) .
Секојдневното туширање влијае на потрошувачката на вода и енергија, како и на животната средина.
Според податоците на Информативниот центар за вода (CIEAU), просечниот туш троши околу 57 литри вода.
„Не мора да се туширате секој ден“, вели дерматологот Мари Журдан од Париз.
Кожата е орган кој самата се регенерира, па на некој начин се чисти.
Површината на кожата е покриена со емулзија од вода и маснотии што формира хидролипиден филм, првиот слој на заштита од инфективни агенси и загадување. Оваа заштитна фолија е подеднакво важна за спречување на дехидрација.
„Кожата е екосистем како и секој друг, и добро е да се одржува во рамнотежа“, забележува Џордан.
Ако кожата е „преплавена од агресија“ како што се загадувањето и потењето, треба да се исчисти. Но, генерално, дневното сапунирање на местата каде што најмногу се потиме и кои се погодни за бактериски колонии, имено пазувите, прстите на нозете и интимните делови треба да биде доволно.
Напротив, „претераното миење ја суши кожата, можна е егзема“, предупредува Џоуран.
Од 19 век и делата на Луј Пастер, познато е дека миењето уништува голем дел од бактериите одговорни за епидемии.
„Денес се соочуваме со луѓе кои се мијат прекумерно, неколку пати на ден, често во страв од вируси“, вели Лоренс Нетер, дерматолог и венеролог од Париз.
Во такви случаи постои опасност да го променат хидролипидниот слој кој ја штити кожата.
Дерматолозите препорачуваат луѓето да ги мијат местата од телото кои се најмногу изложени на потење користејќи минимална количина хемиски пени за туширање.
Нетер истакнува дека ако се навикнеме да се тушираме на секои два-три дена, нема да има проблем, освен ако не сме личност која многу се поти или спортува. Таквата практика би била идеална за балансирање на хигиената, здрава кожа и помала потрошувачка на енергија.
Не е потребно секојдневно миење на целото тело со сапун.
Капењето во када би било подобро да се заборави. За бањање потребни се помеѓу 150 и 200 литри вода. Ова е практика за релаксација, но често водата е премногу топла или предолго трае, што ја суши кожата и создава нерамнотежа во составот на епидермисот.
За разлика од „хигиенскиот пристап“ стои „неизмиеното движење“, кое се залага за помалку миење од еколошки причини и за заштита на кожата, а во последните десет години ова движење е се посилно во САД.
Французинот Александре Муние (31) вели дека не го следел ова движење, но се држи до својот принцип.„Се туширам три пати месечно, потоа кога сум валкан или испотен“, додава Александре.
