Постарите сигурно се сеќаваат, а помладите веројатно можат да се сетат на вакви ситуации: гледате телевизија и, наеднаш, програмата престанува, на екранот обично се појавуваат шарени линии, обично придружени со тон на свиркање „кој ги пробива ушите“.
Најмногу нè нервираше тоа што не можевме да гледаме телевизија, но која беше целта на оваа слика?
Прво, шарените форми во кругот, квадратите, правоаголниците и линиите што се појавуваа одвреме-навреме со еднообразно звучење на телевизорите, всушност имаат име! Тие се нарекуваат тест картички или тест шаблони.
Оваа сцена најчесто се емитуваше кога предавателот беше активен, но не емитуваше. Значи, во времето кога телевизијата имаше „работно време“, т.е. не ја емитуваше програмата 24 часа.
Тест-картичките се свиреа на почетокот и на крајот на секое емитување, а шаблоните беа главно придружени со униформен тон, иако некои станици користеа и радио сигнал или некоја инструментална музика.
Тест-картичките се всушност стари колку и телевизијата. Прво се користеа вистински физички картички за насочување на камерата, а подоцна веќе снимен материјал. Ова е чисто техничка работа.
Главната цел на оваа прилично иритирачка сцена беше калибрација на сигналот, т.е. поставување на камерите и приемниците да ја прикажуваат сликата правилно. Картичките им овозможија на сите, и на гледачите и на ТВ-станиците, да ја прилагодат својата опрема за да добијат оптимален квалитет на сликата.
Затоа, ништо на тест-картичките не беше случајно таму. Колото се користеше за прилагодување на линеарноста во време кога катодните цевки се користеа во телевизорите. Додека ресиверите беа црно-бели, се користеа обрасци со нијанси на бело и црно, а со телевизор во боја доаѓаше сет на шари, т.н. „SMPTE ленти“ во различни бои.
Моделот на бои отсекогаш бил ист, по редослед, од лево кон десно – бела, жолта, цијан (зеленикаво сина), зелена, магента (црвено-виолетова), црвена и сина. Покрај овие бои, тест-картичките вклучуваа и различни нијанси на црна боја што овозможија што подобро да се прилагодат осветленоста и контрастот на екраните.
Некогаш вообичаена глетка, тест-картичките сега ретко се гледаат надвор од телевизиските студија, постпродукциските и дистрибутивните објекти. Тие веќе немаат за цел да им помагаат на гледачите да ги калибрираат своите телевизори, првенствено затоа што модерните телевизори речиси не бараат штимање, а за тоа придонесе и дигиталниот сигнал. Исто така, повеќето телевизии сега емитуваат без престан 24/7, па нема симболичен „почеток и крај“ на секој работен ден.
