Иако Лувр и Ајфеловата кула се на врвот на листата на секој турист кој патува во Париз, една од изненадувачките атракции на градот се париските гробишта, особено гробиштата Пер Лашез.
Меѓу познатите споменици се издвојува гроб кој има стекнато култен статус и покрај тоа што неговиот сопственик живеел прилично мирен живот. Станува збор за Виктор Ноар, новинар кој до својата смрт во 1870 година работел за францускиот весник Ла Марсеј, а кога починал имал само 22 години.
Всушност, и покрај прилично обичната кариера, Ноар на крајот бил убиен од принцот Пјер Бонапарта, братучед на Наполеон III, кој владеел во тоа време. Имено, принцот бил навреден од ставовите на Ла Марсеј за неговото семејство и го предизвикал уредникот на дуел.
Ноар бил испратен да го договори времето и местото на конфронтацијата, но потоа избила тепачка и Бонапарта го застрелал Ноар. Неговата смрт го натера Бонапарта да се соочи со бес на јавноста, особено што на крајот беше ослободен од обвинението за убиство.
Тоа дури доведе до серија насилни демонстрации, а Виктор Ноар стана револуционерен симбол, а на неговиот погреб присуствуваа повеќе од 100 илјади луѓе.
Бизарното верување доведе до носење на патината на споменикот
Но, тоа не е главната причина зошто овој обичен човек и денес добива бројни букети и венци цвеќе на својот гроб. Честопати наречена „најсекси гробница на гробиштата“, гробницата на Виктор Ноар се состои од скулптура на маж во природна големина од Јулиус Далу.
Фигурата лежи рамно на грб, со откопчано палто и шапката легната на страна, до ногата. Од непознати причини, Далу направил многу забележлива испакнатост под појасот на скулптурата, а тоа предизвикало создавање на бизарен мит кој на крајот го направил гробот на Виктор Ноар симбол на плодноста и еротската среќа.
Имено, се верува дека ако жената ги бакне усните на статуата на Виктор Ноар, ја трие испакнатоста на неговите панталони и му фрли цвет во капата, тоа ќе и донесе зголемена плодност и блажен сексуален живот. Но, некои жени, додуша, одат подалеку од само бакнување и триење.
Со оглед на тоа колку е веќе „истрошено“ лицето на скулптурата и испакнатоста на панталоните, скулптурата се чини дека е жив доказ дека некои луѓе го сфатиле овој мит многу сериозно.
