Голема или Света седмица е последната седма недела од Великиот пост што му претходи на Велигден.
Оваа недела се нарекува страст, бидејќи на старословенски зборот страст значи страдање, страдање и болка. Од античко време се нарекува Света седмица, а секој нејзин ден е означен во богослужбените книги како „Велика и Света“ поради светите и големи настани што се случувале.
Христијаните ја поминуваат Светата недела во строг пост, молитва и покајание со цел физички и духовно да се подготват за најважниот настан во црковната историја – чудото на Велигден.
Во црквите, за време на специјалните служби, се паметат последните земни денови на Господ Исус Христос, неговото предавство, апсење и страдање на крстот. Неделата завршува со Воскресението на Христос, Синот Божји.
Во Велики понеделник, Христос, следен од народот, влезе во ерусалимскиот храм и со камшик ги избрка од него сите трговци кои со својата врева ја нарушуваа молитвата и го навредуваа светилиштето, бидејќи тоа е, како што рекол Исус, „куќа за молитва“.
На Велики понеделник црквата се сеќава на страдалникот Јосиф, синот на старозаветниот патријарх Јаков. Како Јосиф, кого браќата го продале за 20 сребреници од завист, но тој бил спасен и подоцна владеел со Египет, а Спасителот бил предаден во рацете на грешниците, осуден, распнат и погребан, а по Неговото Воскресение владее светот.
Дополнително, службата на овој ден е посветена и на еден добро познат евангелски настан: проклетството на смоквата што Спасителот ја осудил да се исуши поради нејзината неплодност, а тоа е слика на еврејската синагога која го предала Исус на смрт. Исушената смоква е симбол и на човечката душа лишена од духовни плодови, која не познава молитва и покајание.
Се верува дека на овој ден треба да се покаете ако некогаш сте изневериле некого, а особено да внимавате на децата и да ги насочувате да ги сакаат и почитуваат своите браќа и сестри без злоба и завист, бидејќи денес е празник на братската и сестринската љубов.
