Новогодишната ноќ во времето на поранешната Југославија имаше посебна магија која денес многумина ја паметат со носталгија. Тоа не беше славење исполнето со луксуз и гламур, туку топла, семејна и колективна радост, во која сите имаа свое место – од најмалите до најстарите.
Домашната атмосфера беше во центарот
Најголемиот дел од прославите се одвиваа дома. Становите и куќите се украсуваа скромно, но со многу внимание. Елката беше задолжителна, често украсена со стаклени лампиони кои се чуваа со години. Во многу домови се вадеше „специјалниот“ прибор за гости, а масата се подготвуваше уште од утрото.
Никој не брзаше. Новата година се чекаше со чувство дека времето застанало барем за таа ноќ.
Храната како симбол на заедништво
Новогодишната трпеза беше богата, но не раскошна. Домашни специјалитети, салати, сувомеснати производи, колачи подготвувани денови однапред – сè имаше своја приказна. Се јадеше полека, со разговори и смеа, без притисок и без правила.
Најважно беше тоа што сите јадеа заедно, без поделби и без чувство на брзање.
Телевизијата како заеднички прозорец кон светот
Една телевизија, често црно-бела, беше центарот на вниманието. Новогодишните програми, музичките емисии и хумористичните скечеви беа дел од ритуалот. Луѓето се собираа околу екранот, коментираа, се смееја и го броеја времето до полноќ.
Во тие моменти, целата земја како да дишеше во ист ритам.
Дочек без брзање и без вештачки сјај
Кога ќе удреше полноќ, честитките беа искрени и едноставни. Се наздравуваше со чаша што ја имаш, се прегрнуваше без многу зборови и се посакуваше здравје. По полноќ, разговорите продолжуваа, музиката тивко свиреше, а децата заспиваа на каучот.
Никој не гледаше во телефон. Никој не брзаше да објави фотографија. Моментот се живееше, не се документираше.
Зошто оваа Нова година сè уште се памети
Новогодишните прослави од тоа време не се паметат по луксузот, туку по чувството на припадност. Луѓето имаа помалку, но беа поблиску едни до други. Радоста беше во едноставноста, а надежта за новата година беше искрена и заедничка.
Затоа, кога денес се зборува за тие времиња, многумина велат дека Новата година тогаш имала душа.
