Во изминатите дваесет години, бројот на луѓе кои работат неколку работни места во исто време во Германија е повеќе од двојно зголемен. Тоа се вообичаено нискоквалификувани работни места каде што се исплаќа само законски загарантираната минимална саатница, која, како што предупредува Филип Шуман, генералниот секретар на синдикатот ver.di, во никој случај не е доволна: „Со гарантирана саатница од дванаесет евра, дури и со 42-часовна работна недела можете да заработите нешто помалку од 2.200 евра бруто. Тоа е само околу 60 отсто од просечниот приход во Германија и не е доволно за живеење“, пишува DW.
Во Германија вообичаено е платата да се изразува како бруто износ, што може да биде непријатно изненадување за странците кои доаѓаат да работат во оваа земја. Бидејќи од таа сума се одбиваат придонесите за пензиско и здравствено осигурување, како и црковниот данок и данок на доход – сепак зависи од многу фактори, како што се брачниот статус и бројот на деца. Се на се, со 2.200 бруто, на сметката може да „седне“ само околу 1.500 евра, пишува ДВ.
Инфлацијата изеде сè
Шуман смета дека минималната саатница треба да биде од 17 до 18 евра – инаку Германија е загрозена и од „американскиот начин“ каде луѓето често мора да работат на повеќе работни места. Наутро доставувате весници, дење работите во курирска служба, попладне во книжарница, а навечер како келнер…
Тоа всушност беше голем чекор на оваа германска коалициска влада да ја зголеми минималната саатница на 12 евра во октомври минатата година, но инфлацијата и поскапувањата „проголтаа“ речиси се што беше постигнато со таа политичка одлука. Официјално, речиси 17 отсто од населението во Германија, односно повеќе од 14 милиони граѓани, се погодени од сиромаштија, а оваа бројка сè уште расте поради инфлацијата.
Конкретен пример на шестчлено семејство од Вецлар. Таткото е машински техничар со полно работно време, мајка Аника работеше со скратено работно време како асистент во локалното училиште – но тоа не беше доволно. Бидејќи сè поскапе за повеќе од 20 проценти, иако таткото работеше наизменично во три смени, во касата на домаќинството недостигаа околу 700 евра.
Слободен ден… Што е тоа?
Сега, освен во училиште, Аника работи и во градинка, а потоа и како продавачка во пекара. Веќе не знае за слободниот викенд. „Толку многу работни места се и апсолутно поразителни и целосно исцрпувачки“. Единствено што можеме е да работиме и да размислуваме како да си ги организираме работните места, да се грижиме за нашите четири деца и сите други состаноци“, се жали Аника. Иако на училиште добива по 15 евра на час, тоа би требало да биде двојно повеќе за да им биде доволно за да живеат.
Во меѓувреме, засегнати се сите училишни испити. Олаф Карг студирал социјално право и до крајот на минатата година работел само како посредник во договарање станбени кредити. Но, поради постојаното зголемување на каматите, бизнисот со кредитите практично престана, па сега работи како техничар за звук на конференции, како диџеј и како асистент во спасувачката служба. „Во лоши месеци ми недостасуваат неколку илјади евра. Со само една работа би имал барем 1.000 евра премалку“, ни објаснува овој 53-годишник. Не може да си дозволи да одбие никаква работа, дури и во „петоци и празници“, бидејќи тоа може да значи дека ќе заборави на тоа следниот пат кога ќе има некаква работа.
– Кога ќе се вратам дома по седум часа како тонски инженер, а потоа ќе одам на должност како помошник во спасувачката служба на саем, лесно можам да стигнам до моментот кога мојот работен ден трае 14, 15 часа.
Па дури и сето тоа едвај му е доволно. Единственото нешто што е константно е неизвесноста за вработување, како да заработите доволно пари, постојан стрес и планирање напорен работен ден. Но, со овие поскапувања и дневниците што ги добива, не знае дали некогаш ќе се извлече од таа ситуација.
