7.8 C
Скопје
29. март 2024
Centar.mk – Вести, бизнис, забава, спорт…
ТЕМАСВЕТМОЗАИК

Исповед на маж кој ги прележа мајмунските сипаници: „Врискав од болка“

Њујорчанецот Себастијан Кон ги победи мајмунските сипаници и го опиша тоа искуство, но и предупреди дека американското здравство воопшто не е подготвено за нова епидемија.

„Добив мајмунски сипаници и тоа беше вистински кошмар“, ја започнува својата приказна 39-годишниот Кон.

„Кога New York Pride започна на 24 јуни, бев свесен дека се појавија мајмунски сипаници, особено кај геј популацијата, но имав впечаток дека бројот на заразени луѓе во Њујорк е релативно мал. Она што не го сфатив е колку се недоволни капацитетите за тестирање: во тој момент градот можеше да спроведува само десетина тестови дневно.

Имав секс со неколку мажи во текот на викендот. И тогаш, седум дена подоцна, почнав да се чувствувам многу уморен. Имав висока температура, треска и болки во мускулите, а лимфните јазли ми беа многу отечени.

Прво направив домашен тест за КОВИД, а потоа се посомневав во мајмунски сипаници. Му испратив порака на мојот пријател: „Седам овде и чекам да се појави осип“.

Имам 39 години и доаѓам од Шведска. Живеам во Бруклин и работам хуманитарна работа. Во изминативе 10 години главно работев на прашања за сексуално и репродуктивно здравје и слобода, па ја следев појавата на мајмунски сипаници од самиот почеток. Дури се обидов да се вакцинирам кога градот Њујорк ја започна првата кампања на 23 јуни. Сепак, како и многу њујорчани, се обидов да се понудам, но немав среќа.

Два дена по почетокот на симптомите, добив болен осип во аналниот дел. Беше многу болно и чешаше. Во тој момент сè уште не се исплашив. Ми рекоа дека болеста е лесна, а дотогаш бев целосно здрав без никакви хронични заболувања. Но, во тоа време не знаев колку ќе бидат сериозни симптомите.

Зборував со општата лекарка преку видео повик и таа ми рече дека треба да се тестирам. Отидов во собата за итни случаи. Ги имав сите симптоми на мајмунски сипаници и никој не се прашуваше дали треба да се тестирам или не. Побарав и да ме тестираат за сите полово преносливи болести.

Сакав да почнам да пијам антивирусен лек за мајмунски сипаници, TPOXX, но за да го добијам морав прво да се тестирам позитивно. Ме испратија дома со Тајленол. (Европските регулатори го одобрија TPOXX за третман на мајмунски сипаници, но американскиот регулатор го дава лекот само за мали сипаници и го одобрува само во случај на потешки симптоми на мајмунска сипаница).

Кога се вратив дома, осипот почна да се шири што ме направи доста вознемирен. Имав пликови буквално насекаде; на почетокот изгледале како каснувања од комарци, но потоа почнале да се претвораат во плускавци кои на крајот ќе пукнат, по што ќе се формирала краста и ќе оставила лузна. Ги имав на главата, лицето, рацете, нозете, торзото, грбот и рамената, а пет имав само на десниот лакт. Во екот на болеста имав преку 50 лезии, температура над 39 и сè ме болеше, поради што имав напади на паника. Иронично, единственото место каде што немав плускавци беше мојот пенис.

Следниот ден се појавија резултатите од моите тестови за СПБ и се покажа дека имам гонореја. Но, не се споменуваше мајмунска сипаница. Кога исипот се прошири по целото тело, почнаа главоболки, артритични болки во прстите и рамената и необична болка во потколениците, бев во толку лоша состојба што не можев да издржам. Навечер се будев со болка и чешање и само седев на креветот и се гребев. Бев изолиран, осамен и фрустриран од тоа колку е неправедна оваа ситуација. Беше многу очигледно дека не ми е добро, но морав да сфатам како да си помогнам.

Лезиите во аноректалната област, кои и онака беа многу болни, се претворија во вистински отворени рани. Се чувствував како да имам три исеченици еден до друг и беше страшно. Буквално ќе врескав гласно кога и да одев во тоалет. Мене ми беше многу болно да вршам хигиена. Секое капење би траело до два часа.

Четири дена по тестот ми се јавија дека сум позитивен на мајмунска сипаница. Но, освен тоа, не добив други информации. Така почнав да се јавувам за да се обидам да набавам антивирусни лекови. Знаев дека ЦДЦ (Центарот за контрола и превенција на болести) подготви некои упатства за тоа кој треба да го прима лекот, а тоа се луѓе со аноректален осип и оние со осип на грлото и некои кожни заболувања – сето тоа го имав .

Но, тие продолжија да ме вртат наоколу. Ќе се јавев на 911, ми рекоа да се јавам во Министерството за здравство. Во министерството ми рекоа: „Не, вашиот лекар треба да го побара лекот во ваше име.“ Но, кога ќе се јавев на мојот матичен лекар, тој ми рече: „Можеме да се обидеме да го побараме лекот, но тие ги одбиваат повеќето барања, па затоа не се надевајте премногу”.

Тогаш грлото почна да ми отекува. Крајниците ми се наполнија со бел гној. Повторно му се јавив на мојот лекар и тој ме упати во итната медицинска помош. Таму открија дека имам бактериски тонзилитис, па ми дадоа антибиотици. Но, кога побарав антивирусен лек, не сакаа да ми го дадат и рекоа дека е само за тешко имунокомпромитирани луѓе. Им реков дека тоа не е она што го велат упатствата на ЦДЦ, но тие сепак не ми го дадоа лекот, па отидов дома прилично обесхрабрен.

Следната вечер, конечно бев контактиран од клиниката на Медицинскиот центар Ирвинг на Универзитетот Колумбија и им кажав дека Министерството за здравство им наредило да го разгледаат мојот случај и дека јас сум еден од среќниците кои биле поканети на лекување. Со оглед на тоа што лекот не ги поминал сите потребни испитувања на луѓе, морав да дадам посебна согласност и бев детално информиран за лекот. По околу еден час, излегов од клиниката со двонеделно снабдување со TPOXX. Се чувствував олеснето.

Мора да пиете три таблети на секои 12 часа со малку помрсен оброк, па затоа јадев многу сланина и шлаг, што е една од ретките позитивни страни на овој третман. Плускавците почнаа многу брзо да се сушат, па набрзо останав со само три мали рани. Само во последните неколку дена можам да одам во тоалет без болка.

Сè уште сум во изолација. Не можам ни да опишам колку сум уморен од тоа што сум во станот. Живеам прилично привилегиран живот и можам да нарачам сè што сакам да ми биде доставено до вратата. Имам машина за перење во мојот стан за да можам да перам и сушам постелнина и облека. Знам дека има многу луѓе на кои им е тешко во изолација бидејќи немаат доволно ресурси како мене.

Дента откако почнав да го земам лекот, на 13 јули, конечно ме повика некој од министерството што ги следи контактите на заразените и ми кажа дека најверојатно сум изложен на мајмуни сипаници на 26 јуни. Им кажав дека веќе сум болен, па ме прашаа кои се моите симптоми. Тој разговор траеше околу половина час, а тој што ми се јави очигледно го прочитал најголемиот дел од текстот од хартија. На крајот таа ми рече: „Добро, ти благодарам за одвоеното време, оздрави наскоро“ и ја спушти слушалката. Таа дури и не ме праша ниту со кого сум во контакт.

Целата оваа ситуација ми изгледа како голем неуспех што не требаше да се случи, особено не два и пол месеци по почетокот на епидемијата. Ако некој како мене, кој е многу запознаен со системот за сексуална здравствена заштита, имал толку многу проблеми да добие информации и третман, не можам ни да замислам како им беше на другите луѓе. Познавам неколку луѓе кои само седеа дома со ужасни болки и не можеа да ја добијат помошта што им беше потребна толку многу.

Сосема сум загрижен што сме блиску до точка каде што ќе имаме уште една ендемска болест, особено кај геј мажите, ако веќе не сме ја поминале таа точка. Се плашам дека засекогаш сме заглавени со мајмунски сипаници“.

Спонзорирано:

Можеби ќе ве интересира

Прв случај на мајмунски сипаници во Кина

M T

Прв смртен случај во Лос Анџелес од мајмунски сипаници

M T

СЗО: Забавува епидемијата со мајмунски сипаници во Европа

M T

Бразил го потврди првиот случај на мајмунски сипаници кај куче

M T

СЗО: Повеќе од 35.000 случаи на мајмунски сипаници во светот

M T

Шпанија потврди прв смртен случај од мајмунски сипаници во Европа

M T